kelimeler kifayetsiz,,posta kutumda yaşayan gerçek gezegen...
ben yanında dili tutlmuş bir insancık
bir canlılık belirtisi olsa,katar katar kelimeler...
yeni ilhamlar tohumlanır
haybeye geçmesin bahar üzülürüm,,
tozlaşırsa çiçekler,insanlara görünecekler..
görmek de çok değerli birşey,dokunmasanda
börtü böcek bunca cıvıltı aynı güneşin altında,,
dünyayı avucunda sunar insan insana
yaşama sevinci ahhh..yaşama sevinci,,,,
bir papatya kadar büyürüm silüetinle karşılaştığımda..
nihayetinde insanız canım insanız biz,,
sevmek yapabildiğimiz hep en büyük şeyyyyyy.....
Kayıt Tarihi : 3.5.2010 17:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Göksal Aktuğ](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/03/insancik-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!