İnsanca... Şiiri - Hayati Kork

Yaşadıkça ölüm korkusunda olmamalı insan.
Ve hiç bir can bir diğerinin canı havesine heba edilmemeli.
Zül zalime güç katıp;
Canavar olmamalı.
Zincire vurulmuş düşünceler,
Ezilen,
Kakılan,
Talıhı katran karası.
Bir zühal boynunda.
Kaderi bu olmamalı.
Özgür olmalı insan,
Ufku geniş ve engin düşünmeli.
Hür olmalı kainat.
Bir müzik ahengince.
...Ki en ülvi değerleri taşıyandır .
İnsan gibi olmalı.
Kahrı yalnızlığında ümitler,
Terkedilmiş sevgililer,
Tarumar olmuş yürekler.
Gitmiş bir daha dönmeyecek beklentiler.
O teselliler.
O ağıtlar.
Darmadağın yuvalar olmamalı.
Bahar olmalı kundak gibi.
Nenniler yeni gün aşımalı,
Hep yeşermeli hayat.
Tüm insanlık adına,
tüm canlar
ve yerküredeki tüm varlar adına,
Var eden o ilahı aşk adına.
Sevgi olmalı.
Kokusu ve rengi erimeyen.
Böyle aydınlık ve bütün yıldızları gecenin.
Her birimiz adına eşit seherlerde,
aynı mesafede.
Güneş herkes için doğmalı.
Hak ettiği değerde.
Yeni bir dünya kurulmalı
ve o dünyada
insanca yaşanmalı.
h.kork 26/08/013 gecenin bi vaktinde.