Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güzel bir eser yürek sesiniz ve kaleminiz daim olsun saygı değer üstadım
Yüreğine sağlık üstadım.
Yıllar önce tanıklık ettiğiniz olayların benzerleri günümüzde artık sıradan olaylardan sayılıyor., suçlular 'iyi hal indiriminden' yararlanıp salıveriliyor...
Kaleminize sağlık sayın Yusuf Değirmenci...
Soru işaretleri çengelleniyor düşüncelerde
Duygular suskun
Hisler dumura uğramış
Olan olmuş diyerek kaçıyor sorumsuzlar
Sorulara cevap yok, yetkili ağızlarda
Attığında düşünceyi bir yana
bakmayım insan görünen kılığına
İnsanlarda benziyorlar hayvana
Belki de,bu düşünce var beyninde
Bu anlatım sözlerinde.
Yaşlar boncuk boncuk gözlerinde
---Yusuf hocam çok güncel ve anlamlı bir şiir okudum kutluyoru saygılar.
Sermişler ayak altına, insan haysiyetini
Ekmek teknesi görüyorlar, kadının etini
Hayvansal arzular silip süpürmüş
Şehvet esiri bu kızın şahsiyetini
İffetsizliğe teslim edivermiş,iffetini
Namuslu geçinen namussuzlar
Satıyor zavallının etini
insanca yaşam varken özlemlerinde
____________________________
Duygularımıza tercüman olan haklı tepkilerinizin yansıdığı harika yürek sesinizi bütün kalbimle tebrik ediyorum, değerli üstadım, sevgili Yusuf bey ağabeyciğim..
İlhamınız ve başarılarınız daim olsun diliyorum ve bu güzel şiirinizi, tam puan katarak antoloji listeme ekliyorum..
Saygı ve Selamlarımla..
HÜSEYİN ÇUBUK
Çok güzel olmuş.
Kutluyorum kaleminizi tam puanımla..
Ülkemizde sık sık rastladığımız bir insanlık suçunu seçmişsiniz bu kez Yusuf Bey tema olarak ve de çok güzel işlemişsiniz....
Acı ama gerçekti dizelerde anlatılanlar...
Bu önemli şiirinizi tam puanımla,duyarlı yüreğinizi sevgi ve saygılarımla kutluyorum efendim,
Ünal Beşkese
Üstadım;
şairler ve yazarlar sadece aşk şiirleri ve romanları yazmaz..toplumsal olayları bu şiirde olduğu gibi gözlemleyerek dile getirir..
bu bağlamdan bakınca yüreğinizin sesi olan güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10.
akçaydan selam ve saygılarımla.
İbrahim Yılmaz
*********
** ATLAS **
Şiir ve şarkı sitesi eserlerinizi paylaşmak için sizi bekliyor.
ŞİİRLERİNİZİ
ŞARKILARINIZI
SESLİ ŞİİRLERİNİZİ
VİDEOLARINIZI
RESİMLERİNİZİ
VE DİĞER TÜM ESERLERİNİZİ
Sitenin kullanıcı menüsünden kayıt olduktan sonra paylaşabilirsiniz.
Lütfen sitenin sağ üstünde yer alan duyuruları okur musunuz.?
www.atlassiir.com
http://www.atlassiir.com/atlas/
insanca yaşama özlemi çeken tüm yürekler adına kalemini kutluyorum eline sağlık üstadım saygılarımla
insanca yaşam varken özlemlerinde ...
Evet maaleset diyorum...Yusuf Bey duyarlı yüreğinize sağlık +
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta