İnsanca Yaşam Şiiri - Muhsin Koçak

Dört mevsim zemheri geçer düş, törpüler yosma hayat avuntularla ömrü, hüzün nar çiçeği gözlerde, bekleyiş, umut olur doğmamış sabaha Cehennem harında üşür sensizlik, cama vuran damladan sakınır korkular, ellerim boşta ölürüm deyi, ezberlediğim duaları unutur dilim, ve sen gelirsin gözlerime... bahar kokusu sızmaz karanlık odam, ışıksız zulamda donakalır özgürlük, yastığım hasret, yorganım yoksulluk, elim, asılı kalır tenha sessizlikte, doğmak bilmez şafak prangaya, kör karanlıklar yoldaşım, ay cilveleşir fahişe bulutlarla, yıldız, kündeye getirir geceyi, melankolik sevdalar sarmalar düşleri, ve ben hayatı ıskalarım yaşanmamış öykülerimde, romanlar yazarım gözlerimde, kahramanı yok, figüranı olur umutlar pembe dizelerin... bir o yandan bir bu yandan vurulurum, ellerime sakladığım ben çekilir tırnaklarımdan, hasret sancılarına diz çöker yalnızlıklarım, canımın tılsımında bir can, patikasında ölürüm zamansız gitmelerin... umutsuz dizelere sığınmak kalır yarın, gün pembe bulurlar yağdırmaz, kan revan. dün acıları gözlerime miras addedilen, dejenere an sevişir kahpe fakında hayatın... yirmibirinci asır medeniyet sızmaları, kör karanlık nasip masum gülüşlere, hakkıdır her insanım diyenin, onuruna yakışan sade bir yaşam... insanca yaşam... KOÇAK 18.03.2010 İstanbul...