İnsanca Olmak Şiiri - Nuh Karaaslan

Biliyordu, bu dünyevi bir yalnızlık;
Hüküm kesin, bıçak kör!
Sırasında sırayla,
Bağlanmaya gör...
Geliyordu, şu uhrevi bir sarmaşık;
Başı uçurum, sonu tör!
Sırasında sırayla,
Sarılmaya gör...
Bekliyordu, o süryani bir karanlık;
Kaşı kara, fonu sör!
Sırasında sırayla,
Kapılmaya gör...
Anlıyordu, ahlâken, ilmen tutarsız;
Tutar yanı yok, ipsiz sapsız!
Sırasında sırasında,
İnsanca olmak imkansız...