Ayağım toprak, başım gökyüzü.
Alnımda taşırım,
bulutları ve tarlaları.
Sevinç ve hüzün ekerim mevsimsiz.
Yangın olur kimi zaman dizlerime dek.
Boğazımda dügümlenir sessizlik.
Sonra saçlarımda kelebekler, kuşlar.
Ayaklarımdan başıma,
boyumca kir cicekleri acar.
Başım gökyüzü demiştim.
Renginde taşırım bulutlarımı,
umutlarımı.
Ki bu yüzden gözlerim karadır.
Ve hafiften sağanak yağışlıdır.
Sevinç ve hüzün ekerim demiştim.
Büyütürüm ikisini'de insanca.
Olgunlaşır, hüznün ve sevincin meyveleri,
biz yaşadıkça.
N.Kaya
Kayıt Tarihi : 26.12.2017 13:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nadir Kaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/26/insanca-54.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!