İnsana Tepeden Bakıyor Şiiri - Eyup Şahan

İnsana Tepeden Bakıyor

Tepeden bakıyor İnsana dinsiz,
Ahval soranlara, bizden uzak dur.
Maymundan gelmiş de zıplıyor densiz,
Çek git ormanlara bizden uzak dur.

Mangalda kül koymaz hak hukuk dense,
Kendisine ister gökten mal inse.
Başkasına laik görmez nedense,
İnsan denir bunlara; bizden uzak dur.

Din iman denince oradan kaçar,
İnanan birine hep sorun açar.
İnadı inattır kalsa da naçar,
Düşmansın dinlere bizden uzak dur.

Bir kaşık su olsa boğar insanı,
Fakirin hakkına dönmez lisanı,
Aydın geçiniyor öyledir sanı,
Yuttur sen bönlere, bizden uzak dur.

Ezmeye çalışır yeterse gücü,
Halktan birisini görüyor öcü.
Başını çekiyor sürüde öncü,
Yoldaş ol onlara bizden uzak dur.

Yazları koylarda dostuyla yaşar,
Eyüp’ü görünce tebdili şaşar.
Bundaki yüzsüzlük boyunu aşar,
Anlat azanlara bizden uzak dur.

Eyüp Şahan
Gümüşhane 26.7.1996