İnsana Kıyanlara Şiiri - Yunus Öndoğan

~İNSANA KIYANLARA~

Vatanı öz istikbali için satanlar.
Halk perişanken keyif çatanlar.
Bu milleti birbirine katanlar.
Yazıklar olsun sizin kalıbınıza.

Kendinden alttakini köle görenler.
Kendinden üsttekini tanrı bilenler.
Yetimin, öksüzün hakkını yiyenler.
Yuh olsun sizin insanlığınıza.

Komşusu açken tok yatanlar.
Ekmeği israf edip çöpe atanlar.
Mazlumu atıp zalimi tutanlar.
Şeytan imreniyor şeytanlığınıza.

Milletin parasıyla sefa sürenler.
Garibanın, yoksulun defterini dürenler.
Başkasının acısına, derdine gülenler.
Karlar yağsın hep dağlarınıza.

Doğru olanı bırakıp yanlışa sapanlar.
Allah'ı bırakıp kendi nefsine tapanlar.
Her yol mübah deyip dansözlük yapanlar.
Baykuşlar tünesin bağlarınıza.

Bir insanın gönlünü yapamayanlar.
İnsanlıktan yana pay kapamayanlar.
Düşkünü ve hastayı aramayanlar.
Hele aynada bir bakın suratınıza.

Fırıldak gibi oraya, buraya dönenler.
Saman alevi gibi parlayıp sönenler.
Dünya malı için bayılıp ölenler.
Azrail çökecek bir gün şirin canınıza.

Ak ile karayı birbirinden seçemeyenler.
İnsanlık yollarından aşk ile geçemeyenler.
Sevda türküleri söyleyip güller deremeyenler.
Kimse beş kuruş vermez inan kanınıza.

Gökkubede hoş bir sada bırakamayanlar.
İnsanlık kürsüsüne çıkıp oturamayanlar.
Verilen emaneti hakkıyla taşıyamayanlar.
Yaptıklarımız kâr kalmayacak yanınıza.

Koyun postuna bürünmüş kurtlar ve yılanlar.
Allah'tan korkmadan insana kıyanlar.
Sürekli başkalarının cebinden soyanlar.
Kim el atacak ölünce tabutunuza.

Kul Yunus'um kimseden esirgemem sözümü.
Hiç bir şey korkutmaz inan benim gözümü.
Eğer bir gün Allah'tan edersem kendi özümü.
Ruz-i mahşerde milletin ahı yapışsın yakamıza.