İnsana insan gerek,
öyle bir insan ki yalnızlığında bile ruhunu dinlendirecek,
kalabalıklar içinde gözlerine baktığında
onda kendini bulabilecek
ve bütün yorgunluğunu bir anda silebilecek insan gerek.
Onu bütün tehlikelerden koruyacak,
yeri geldiğinde dua yeri geldiğinde yardım edecek.
Sen dediğinde biz diyebilecek.
Ben dediğinde yine biz diyebilecek.
Bir ekmeği bölerken
Açmısın diye sormadan yarısını uzatabilecek.
Üzgün gördüğünde ne oldu demeden çözebilecek.
Sevinçli olduğunda hayrola demeden.
O sevinci paylaşabilecek İnsan gerek.
Onca insan içinde arkandan yermeyecek,
yerdiğini de yere sermeyecek.
İnsana insan gerek.
O, bu, şu fark etmez insan işte.
Kayıt Tarihi : 20.8.2012 16:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!