İnsana insan denmez özünü bulmayınca,
Gönlü virane kalır sevgiyle dolmayınca.
Bırak artık boş şeyi,sever isen kendini,
Yarı yolda kalırsın,Hak ile olmayınca...
Nefsine tam uymuşsan,Gönlünden eksilmez gam,
Girdaptan çıkamazsın ruhunla kalmayınca.
Sığın yüce Mevla'ya gerisi Dünya'da var,
Eremezsin bir yere huzura varmayınca...
04.03.2006
Seyfet BozçalıKayıt Tarihi : 4.3.2006 18:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyfet Bozçalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/04/insana-insan-denmez-sevgiyle-dolmayinca.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!