İnsan inancını kaybedince insana,
Uzak duruyor aklıyla, yuregiyle.
Ellerini uzatsa tutacak gibidir belki.
Belki,
Sesini duysa yüregi kalkacaktı ayağa,
Kim bilir?
Sevse hep kalacaktır insanda,
Inanmadıgında.
Korkularını atabilse koşelerinden,
Temizlese aklında akan kanını,
Ahhh!
İnanabilse insan insana,
Kalbi çarptikca, nefesi hızlandıkça,
Bilirki kanatlanir icindeki kuslar..
Kayıt Tarihi : 14.1.2020 19:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Biri şiir oldu demisti:)
