İnsana inanana Şiiri - Murat Ömer İlhan

Kaç kere dipsiz kuyularda yansımalarına baktım,
Vurduğu her dalgada hayale daldım ve el uzattım
rafta duran kitaba
sevda masallarına daldım.
Herkesin hikayesi gerçekle bağdaşmış,
ben anlamadım,
La gardaş
bakma SEN
Ulvi Cemal Erkin den köçekçe çalıyor başucumda
Kahve sohbetlerinde hiddetlendiğimiz anlarda bile,
arkadaşlarla
Çernobil gibi patlamacasına
etkisinden uzak
Yeni demalmış tavşan kanı çayı
yudumlarken
Struktuel bakışlarla
Psişifik oluşumlara
Beşeri
İktisadi
Hatta coğrafi
İnsan olmanın aydınlığını süzebilmek gibi
Derin bir realist akıma kapıldım.
Daha nice yalansız,
hilafsız
saygınca
Kırdıkmı karıncanın belini, ha
Karton kutularda sevmedik mi
sarı civcivleri,
Köpek yavrularıyla yuvarlandık
bilirsin
Bize bahşettikleri
Lütfuna hicran
yaşam alanı dedikleri
Kişi başı 1 metrekare orman

Ağladınız, ağladık, ağladılar
Onlar nerede olduğunu bilmediğimiz,
Hep gıyabında hitap ettiğimiz onlar
Adına türküle yaktığımız
Şiirlerimizde ezo gelinler
Hızmalarıyla dizilenler
Dağdan su getiren
Kalburla eleyen
Gönüllerde efendi
Mertlikte ………
De me ye cez
İnsana……
Değ me ye cez
İNSANA…