İnsana Güvenmeliyiz. Şiiri - Ali Osman Y ...

Güvenmek ve inanmak,
Hem de iman edercesine,
Deniz kıyısında düşlerken,
Sevdayı, sevgiliyi, kavuşmayı,
Bir ömür birlikte yaşamayı,
Nasıl bir huzur dolar içimiz?
Kalkarız sahilden neşeyle,
Evlerimize döneriz.

İnsanlara da, böyle güvenmek,
Gerekmez mi? Saf ve temiz,
İnsani duygular içinde birlikte,
Yaşamayı istemez miyiz?

İnsanlara güvenmeden yaşarsanız,
İnsan yaşamını ve kendi yaşamınızı,
Tam bir cehenneme çevirirsiniz.
Kendi yaşamını cehenneme çevirmeye;
Her ne şekilde olursa olsun,
Hakkı yoktur hiçbir insanın.

Hele sevgiye kapatmak kendini,
Son nefese kadar aşktan uzakta,
Yaşamaya mahkum etmek kendini,
Sevdasını, sevgiliyle paylaşmamak,
Aşkını dağlara, ovalara haykırmamak,
Aşk ateşinde doyasıya yanmamak.

Mutlak son bir gün gelecektir biliriz,
Kimi bir kazayla, kimi Kalp krizi,
Bazen menhus bir hastalık sarar,
Kesin olan, son nefesi verene kadar,
Sevmeyi, sevgi üretmeyi, paylaşmayı,
Başarmalıdır mutlaka insan.
Sevgini vermiyorsan eğer,
Hangi doktor, hangi ilaç,
Yaşatabilir ki seni?

Hadi in sandalyeden demiştin,
Hatırlıyormusun, telefonda, ?
Sen istediğin için ve senin için,
Yaşıyorum sende biliyorsun,
Sensiz yaşamanın ne anlamı varki?

Biliyorsun son dileğimdi senden,
Gül yüzünü bir kez olsun görmek,
Gözlerine bakıp, muradıma ermek,
Dileseydin o an, arkama bile bakmadan,
Ayrılırdım gücenmeden yanından,

Asla veda etmezdim sana,
Sen olmasanda sensiz yaşama,
Devam ederdim dualarımla,
Her çiçekte ben yaşadıkça,
Sen yaşayacaksın, sevgim yaşayacak,
Buna engel olamayacak hiç kimse,
Hatta güzelim, sen bile.

04.Kasım.2003 Bursa