İnsana Dair - Gülce /Buluşma

Yaşamaksa yaşamak,
Yakışmalı insana,
Yakışmazsa yaşamak
İnsan denen insana
Güneş doğsa ne yazar
Fark eder mi doğmasa?
Aynı kapıya çıkar.

İnsanlık yara almış, hekim kim, ilaç nerde?
Bir çaresi olmalı, beklenecek gün değil
Öyle bir gaflet ki bu, göz değil, kalpte perde
Can ölüye döndü de, nefesimiz son değil.

Çöz dilimi yaradanım, çöz artık
Yazmalıyım ne var ne yok, tez elden.
Yürekler kaynıyor, kapağı örtük
Hani dedim, böyle miydik ezelden?

Böyle miydik ezelden
Hükmederken cihana?
Hani bilen?
Hani bulan nerede?
Arasak ya yana yana,
Pervanelerce,
Arayanlar nerede?
Arananlar nerede?
Sorsak ya tepemizde duran güneşe
Nereye gizlendi insan?
Ya insanlık nerede?
Ya neden muhacir oldu merhamet
Ve o eski neşe?

Güvenmek istiyorum adı insan olana
İnanmak istiyorum söylediği her söze
Yeminsiz.
Ayna gibi göstersin istiyorum içini,
Olmasın istiyorum,
Olmasın başkaca yüz,
Ve olmasın istiyorum bir yüzü sırlı
Ve bahar seli gibi bulanmasın istiyorum arada,
Ve göze suyu gibi pak olsun yüreği
Anadolu koksun istiyorum yüzü, elleri
Ve aydınlık,
Ve nasırlı.

Ya neden diyemiyorum o halde neden?
Neden diyemiyorum,
Ne gerek var yemine,
Ve neden diyemiyorum?
Yemin siz.

Ey Hak!
En tezini,
Düzünü,
Ve en temizini,
Bulacak mı insanlık
Sana çıkan yolların
En gündüzünü?

Bulunsaydı, umutlar olmazdı lime lime,
Yalancı cennet Dünya, olur muydu tarumar,
Ah bir duyurabilsem, tüy bitirdi dilime.
Bilerek esirgenen yalnız iki kelime

Ya şimdi neden?
Neden üflesen uçacak canlar,
Yürekler?
Ve neden pamuk ipliğine bağlı hayatlar?
Ya dostluk…
Dostluk mu, o da ne ola?
Ya aşk.
Sevdalar kapanın elinde
Doğrularsa
Arsıza köle.

İnsan gibi olsaydı zannedilen insanlar
Aç susuz kalır mıydı?
Ağustosta donar mıydı yürekler?
Yalnızım sanır mıydı?
Gözyaşı döker miydi büyük küçük insanlar?
İnsan gibi olsaydı
İnsan denen insanlar.

Ey Hak!
Bütün yollar sana doğru çıksaydı
Olur muydu bunca heder, bunca can
Bütün eller uzanmaktan bıksaydı,
Kalır mıydı ne yetim, ne gariban

Ey insan!
İnsanın kendine attığı taşı
Ne ebabil taşır, ne sapan taşı

Ve sen,
Yine sen,
Ey insan!

Bozuk para mı sandın behey şaşkın kendini
İnsan gibi olsaydın kim yıkardı bendini?

Ve
Ey Hak!
Sana meylim lafta değil, söz değil
Sana sevdam hiç tanıdık köz değil
Sen bilirsin gönüllerden geçeni
Bilinmeli zerre miktar giz değil.

10.01.2010- KIRŞEHİR