İnsana benzeme Şiiri - Oktay Avcu

Birazcık benzettiler sonunda beni insana
Ağzım
Burnum
Gözlerim ayaklarım
Düşüncem ellerim
Duygularım tas tamam
Abartmasam bir eksiğimde yok
Biraz kilom eksik
Biraz boyum uzun
Biraz sırtımda kamburum var
Eksik olansa
Ceplerim
Eski pantolonlarım
Eski gömleğim
Henüz yeni aldığım cüzdanımın boşluğu
Şimdi yeni dolmaya başladı
Önce işçi oldum insanlar tartıştılar beni
Sonra işyerim oldu
Artık biraz inandılar insanlığıma
Kimileri aralarına bile aldı
Kaçmadılar sakınmadılar
Utanmadılar benden
Sonra bir arabam oldu
Gerçekten benzettiler beni kendilerine
Bir evim birde işçilerim oldu mu tamam
Artık kimse ayıramaz beni insandan
Önümden bile kalkarlar