İnsana Şiiri - Murat Yağan

İnsana

Sen gerçeklere gözünü yummuş,
Koşarken sonsuzluğun hayali ardından;
Başladığı an tutuşmuş,
Alev alev yanıyor zaman.
Ve yağlı bir urgan olmuş,
Kayıp gidiyor avuçlarından.

Oysa…
Açsan gözlerini de,
Baksan!
Akıp giden zaman şeridinde,
Dönüp maziye baksan!
Nasıl da güneş gibi doğacak,
Sıcacık şefkatiyle anan.
Nasıl evren kadar büyüyecek,
Güçlü bilgisiyle baban.
Ve her biri bir dünya olan,
İnsanlara dokunsan.
İnsan gölgeleriyle hayat bulan,
Cisimleri yaşasan.

Ve artık anlasan...
Anlasan gerçeğin insan olduğunu...
İnsanın gerçek sonsuzluğu,
Sevgi ve bilgiyle bulduğunu!

www.muratyagan.com