İnsan Yükümlüdür Şiiri - Metehan Yalçın

İnsan, acı ile yükümlüdür; canı acıdıkça yaşayacak, Döktüğü göz yaşı kadar yavan ömre bedel ömür.
Son nefesini içine çekebildiği kadar görebilecek,
Bilmez, bir başkasının son nefesine muhtaç ömür.

İnsan, günah ile yükümlüdür; yükü kadar yaşayacak,
Döktürdüğü bir göz yaşı kadar ömre bedel ömür.
Kat ettiği yol, işlenen bir dizi günah yaşlandıracak, Yürüdüğü patikada tutacağı bir ele muhtaç ömür.

İnsan, sevgi ile yükümlüdür; sevdiği kadar yaşayacak,
"Seni seviyorum" adlı sahte söze vardığı kadar ömür.
Bunu duyduğu anda parıldayan gözler ile yaşayacak,
Bilmez insan, son nefesinde sahte söze muhtaç ömür.