İnsan yorulur Şiiri - İbrahim İşçioğlu

Ve öğrenir kelimelerin gücünü
Zamanın kıymetini, sağlığın değerini
Az konuşmak ister, cümleleri israf edip
Sözleri heba etmekten imtina eder
Yalnızlaşır, yıpranmış duygularını içine gömer
Kırmaktan çekinir insanları, yeterince kırılmıştır
İspat edecek bir şeyi yoktur artık
Geceleri sever, hayatında rafine zevkler kalmaz
Az yer, az uyur, az konuşur az güler
Çok düşünür, çok dalar, çok ağlar tenhalarda
Acıyı duyar kimde görse, merhamet burcundadır yüreği
Derinlerde nedamet saklıdır, yüzünde hüzün
Kırışık bir çehre özetidir bir ömrün
Dedim ya insan yorulur, acıyla yoğrulur
Umutla doğrulur, yaş kemale erer
İnsan geldiği yere döner, bir avuç toprak olur