İnsan Yorulur Şiiri - Hüseyin Özçelik

Bilinmez dostluk bilinmez hatır
İnsanlık yorulur insan yorulur
Kağıtta işle sen onlarca satır
İnsanlık yorulur insan yorulur

Boş verip sineye çeksem olmuyor
Bir kenara bırakıp çöksem olmuyor
İpini daha hızlı çeksem olmuyor
İnsanlık yorulur insan yorulur

Ne zirve rahat ne engin duru
Dereler bulanır köpürür suyu
Değişmez bir türlü huylunun huyu
İnsanlık yorulur insan yorulur

Sorsan hatırkem söz alırsın
Sussan en arka safta kalırsın
Belki de pahalı en değerlisin
İnsanlık yorulur insan yorulur

Allah için yapan tevekkül Allah
Tutarlar yakandan dersin illallah
Yarabbi nasip et bizlere felah
İnsanlık yorulur insan yorulur

Derim bazen kader pazarlık payı
Öfkesi kabarır vermiyor sayı
Gidenler bırakmış bize sırayı
İnsanlık yorulur insan yorulur

Çıksam dağlara peşimde kader
Bir yırtıcı gibi döşümde kader
Bana engel her türlü işimde kader
İnsanlık yorulur insan yorulur

Hüseyin’im yıllar virajlı yollar
Sınava mecbur ediyor yıllar
Kimi kırık kimisi kurumuş dallar
İnsanlık yorulur insan yorulur