İnsan yığınları Şiiri - Çetin Örnek

herkes ama herkes
biribirinin gözlerinin içine bakarak
ve susarak
en derunî yalanlarını söylüyor

korkunun yok edildiği bir dünya tasavvurundayız
insan veya canlı olmak : varlıksız bir cinsiyet kaosu !

inançsız ve vatansız olmam mutluluğummuş
gözü kör bilgileri,
anlamaya uğraşım yok artık

çıkarların paradoksunu gördüm büyük resmin dışında
tümden kıyımların ortasından geçiyor duygu iklimleri

ben ; benden davacıyım
herkes benden davacı !
ve aslında suçta yok cürüm de....

pandemi öncesi miladın sonu değildi
ateş ve duman ve karbon hep vardı
filmler çevriliyordu dizilerde vizyonu büyük sinemalarda

zavallılaştı 'savaş' mefhumu
soğuk yumuşak sıcak düşük yoğunluklu komşular uzaktakiler kutuplar arası
savunma savaşları ?
uyuşturucu çoçuk kadın ticareti savaşları/umurunda değildi dünyanın
ve uzaya seyahat edenlerin..

biraz önce yaşıma sövdüm dakikalarca !
bunca yıllara düğüm atanlar kimlerdi ?

tanrının gazabı,güçsüzlerin yanında önünde içinde bağrında
zerreleri can tozunda paramparça//
ne vakit haklı olacaklar çocuklar ?

iğrenç bulurum köleliği duygu sömürüsünü hâlbuki ?
-yaptığım yazdığım nedir ki
ağlaklığın timsah avcısı hâli !

duygusal kopuşlardan yana özgürlükçüyüm
kendimden menkûlüm
demiştim kutluyum hiçim soysuzum
tüyleri sökük asena kâlbi yiyenler benden ne istiyor ey şiir sıfatlı ülke ?

önünde uçurum var ama sen yine de yürü ! diyenler
alay edilmedik ne zekâm kaldı ne ahmaklığım
terbiyemi zorlayarak ne elde edeceksiniz ?
utanç ayazları kalın çizgisiyle yapışmış alnınıza
bi dur deyin kefeye d'olmayan karakterinize
susturun yalanlarınızı !

ve bu şiiri
kiloyla alın ve dökün muhalefetin intikamcı cenahına
lünaparktaki dışbükey aynalara bakmayı bıraksınlar
kediler gibi ensesine birikmiş güçleri üç parmak mesabesinde
çünkü
(''bağımsız'') karakterlerin menüsü hazırdı sayfa sayfa
ecnebiler sofrasında...