İNSAN YAZIN DERDİK
Çocuktuk.
Hepimizin adı çocuktu.
Kardeş gibiydik
Sanki aynı ana babadan olmuştuk
Sormuk şekerleri olurdu o sıra,
ya da elma şekeri
dolaşırdı ağızdan ağıza
hepimiz sorardık.
Kuzulara benzerdik baharda doğan
onların hepsinin adı kuzuydu, kuzu.
Bizim adımız da çocuk.
Büyüdük.
Büyüdükçe ayrıldık.
Büyüdükçe kalmadı ağzımızın tadı tuzu
Artık her birimiz farklıydık.
Ayrı torbalara doldurulan fasulye,nohut,pirinç,mercimek gibi.
isim verdiler,etiketler yazdılar her birimize.
Türk yazdılar,Kürt yazdılar,Alevi,Sünni yazdılar
Keşke bunları söylemeselerdi bilmeseydik
birbirimize düşmeseydik.
Sormadılar büyükler bize.
Sorsalardı eğer,bir şey yazılacak sa illa:
İnsan yazın derdik, İNSAN sadece
Nası ki hepimizin adı çocuktu önce..
Metin Gürbüz
Metin GürbüzKayıt Tarihi : 3.2.2016 08:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım Metin Bey... Nicelerine...
İnsan yazın derdik, İNSAN sadece
Nası ki hepimizin adı çocuktu önce..'
........
Keşke hepimiz İNSAN olarak kalsaydık; ırk, din, mezhep farklılığımız ön plana çıkıp birbirimize düşman olmasaydık.
İnsan'ları ayıranlar en büyük kötülüğü yapıyorlar farkında olmadan belki bilerek.
Güzel ve anlamlı şiirinizi tam puanımla kutluyor, saygılar sunuyorum.
TÜM YORUMLAR (7)