İnsan Yaşarkende Ölüyor Şiiri - Adnan Ünal

Yüzümü görüpte,sanmayın yüreğim gülüyor,
Yaşansada acılar,yinede dünya dönüyor,
Herkes ne derse desin,beni bilen biliyor,
Demek ki ustam,insan yaşarkende ölüyor.

Bazen kader ağlarını acımadan örüyor,
Nereye gidersen git,hep seninle yürüyor,
Bitti dediğin noktada bir yenisi başlıyor,
Demek ki ustam,insan yaşarkende ölüyor.

Devrilmiş sandalım deryalarda yüzüyor,
Umutlarım çırpınmakta adeta boğuluyor,
Canım dediklerim hep sırtımdan vuruyor,
Demek ki ustam,insan yaşarkende ölüyor.

Gel gör ki; ruhumdaki boşluk aynı duruyor,
Gönül sarayım hep bana Sultan'ını soruyor,
Kader almış eline beni,yerden yere vuruyor
Demek ki ustam,insan yaşarkende ölüyor.