İnsan Yaşadıkça Anlar Şiiri - Yaman Karaca

İnsan yaşadıkça anlar,
Yandıkça yorulur, uslanır, akıllanır.
Dertler uzar gider, sonsuz bir yol çizer.
Sanma ki göğüs germekle biter,
Savaştıkça ömrün gider, dizlerinden derman gider.
Yol alırsın, aldıkça yaşayacağın zaman biter.

Gün olur, yorulur konaklarsın bir gönül limanında.
Aldanır olur da kendinden geçersin.
Yön şaşar, akıl biter, can yanar, güven gider.

İnsan yaşadıkça anlar,
Gençlik solar, ümitler gider, keşkeler başlar.
Tutunduğun dallar elinde kaldıkça
Çaresizce ahlar gelir, vahlar gider, aklar düşer.
Akıl başa gelir gelmesine de
Geriye dönmek olmaz, telafisi olmaz.
Bir şansın daha belki de hiç olmaz.
Ecel kapını bekler, can gider, her şey biter.
İnsan yaşadıkça anlar, anladıkça kendinden gider.

Yaman Karaca