İnsan Yanından Yazmak Şiiri - Aydın Güler

Ünüversite hastanesinin dahiliye servisindeyim
Saat gece sıfır üç
Loş bir odada başucunda,
Kendisini beklediğim bu aksi adam
Ki,o benim amcam olur
Karadenizin doğasından gelir hırçınlığı
Ve yetmiş ikisinde hala delikanlı.

Ölüme dahi değil ama
Ar etmiştir sonta takılmasına
Belleği yerinde olmadığında bile
Fırsatını kollamaktadır çekip atmak için
Dünyada tutmadı kafasında hiçbir şeyi
İncecik bir hortuma içerlediği kadar.

Rutin işlerle ilgilenmekteyken
Yan tarafımızda yatmakta olan hastanın
Küçük el radyosundan,
Genel sağlık sigortası ile ilgili
Demokratik kitle örgütleri ve sendikaların
Protesto eylemlerinin haberleri geçiyor
Olaylar çıkmış ve yaralananlar olmuş
Fena halde üzülüyorum.

Bir zaman sonra
Durduk yerde aniden
Uzun saçlarını at kuyruğu bağlamış
Nevzat Çelik ile olan,
Geçen haftaki sohbetimi anımsıyor
Gizlice bir şiir tutturuyorum içimden
Annemin saçlarına yıldızlar düşüyor
Tarifi imkansız bir şekilde içerleniyorum.

Bütün bu düşünceler arasında
Hiç farkında olmadan
Çaresizlik içinde babasına üzülen,
Refakatçi bir genç kızın
Gözyaşlarına ağladığımı hissediyorum
İçim acıyor, hüzünleniyorum.

Doktorundan
Hemşiresine,
Ve hastabakıcısına kadar
Bütün sağlık emekçileri
Böylesi bir can pazarında
Hiç durmaksızın koşturuyorken
Bütün hastalar amcam,
Refakatçiler ise ben oluyorum.

Tüm bu yaşananların sonunda
Artık gün uyanıp,sabah olmuştur
Ve gitme zamanıdır şimdi.
Herkeze acil şifalar dileyip ayrıldığımda
Az ilerden dönüp son kez bakıyorum
Ve öpüyorum içimden birer-birer
Hepsini de.
Herkesi de..
Kendimi de...
İnsan yanımla yüreklerinden....