İnsan Yanım Şiiri - Zahit Güney

Genlerimde genlerini ilk kez aradı insan yanım
Çığlık çığlığa fırladım
Yarasalardan önce
Utanç kokan mağaralardan;

Üstümde çürüdü
İncir yaprakları;

Yerimde saydığımı bilsem de
Yürüdüğümü varsaydım çağlarca
Yürüyen yeryüzünde;

Göğe kaldırınca başımı birgün
Yabanıl ayçiçeklerinin gölgesinde
İçimde olduğunu gördüm
Işığın ve özgürlüğün;

Yaprak yaprak göverdi
Düşlerim;

Ay'ın yansıtma yetisini çalıp
Ara sokaklarına daldım
Samanyolu'nun;

Uzak göklerden
Yıldızları indirdim
Bakışlarımla;

Selamlar götürüdüm
Nice gezegenlere
Selamlar getirdim
Nice gezegenlerden;

Her sabah yörüngesini değiştirdi güneş
Koşturmak için beni
Peşinden...