İnsan ve Yavrusu
İşkence çekercesine hayat yaşıyordu.
Ömrünü sefalet içinde geçiriyordu.
Tutunacağı hiçbir dal da bulunmuyordu.
Ağlıyordu, yanındaki biricik yavrusu.
Yapayalnız dünyada dert içinde dert vardı.
Mutluluk onun adına hayalden öteydi.
Gelip geçiyordu ömrü, yavrusuna hasret.
Tutunmalıydı, hayata bir yavrusu vardı.
Kayıt Tarihi : 6.2.2018 11:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!