Vaybe Şiiri - Selahattin İrfan Çıtır

yıllar geçtikçe durgunlasir insan
daha önce savaştığın ne varsa vazgeçersin
geçmişin tozlu raflarında
,nice sevdalar nice yanlışlar ve hatalar doludur, yaslaninca gözü yaşlı yad edersin....

Omrumuzun her günü beyaz bir sayfadan ibarettir,ne yazarsan odur,ne yaşarsan odur
gençlik fırtına misali,
cehalet azılı bir katildir,ya hani ! işte hepsine ileride pişmanlıkla dudak bükersin...

kaç kalp kırdığını,günahların,sevdiklerin sevmediklerin ve binlerce insanın olduğu
Koca bir yalandan ibarettir aslında dünya dediğin..

Yaşlılık koca çınar,öyle derler ama
cinar devrilmez yaşlanmaz çökmez insan benzemez koca çınara
insan çıkar dır insan günahkardir,
Ölür ve gömülür...

Sahi yaşlılık demişken,kaç kişi ölümü düşünmüştür,gençlikte hangi insan kitabına saygı duyarak yaşamıştır.mesela ..bilinmez....

salçalı ekmek yiyerek büyüyen,askerlik anılarını hatırlayan,hem fakir hem zengin binlerce insan geçmişini hatırlıyor ken ya "allah" unuturmuydu diye düşündü yoksa insan....

Yaşlılık durmaktır,agirliktir,düşünmektir,ibarettir,
Ve son durak ölümdür...
insan az yaşar tek gömülür...
Kırmak, üzmek,günah,yaptığın herşey yazılır
senin beyaz sayfana,gençlikte zaman bulup bakmaz sin o sayfalara belki,
Yaşlanınca hızlı yürütemezsin bedeni,
Okursun sonunda vaybe dersin...
vaybe diyenlerden olmamak dileğiyle....