İnsan Ve Yaşam Şiiri - Nesibe Buyrukçu

Ademle Havva ile başladı yaşam,
Şeytan iş başına geçti heman,
Havvanın yediği meyve haram,
Fitne fesatlık başadı işte o zaman...

Ayrılık acsı yaktı yüreklerini duman duman,
Figanı dağları yıksada,nafileydi aman,
Asırlar bir birini kovaladı durmadan,
Başladı kardeş kardeşe düşmanlığı o zaman...

Ne saltanat nede kırallık tanımıyordu Şeytan,
Çıkar çatışmasından ortalık darma duman,
Topraklar su yerine sulandı kanlarlan,
Bir kez girmişti Hinlik yaşamlar perişan.....

Yapılanın,kurulanın temelinde olursa yalan,
Aşkayalan sevdaya girerse yalan,
Haybiye gözden alıtılan yaşlarlan,
Ne zaman arınacak insan Riyalardan....

Onun var benim yok diyor çocuklar bu zaman,
Çağresiz kalan,analardan babalarınan,
Değerini yitirmiş,haysiyeti yok olanlarınan,
İnsan pul,para ahlak olmuş bu ortamdan......

Garip Nesi figanını çalar sazınan,
Kendin söyler kendin dinlersin her zaman,
Rafa kalkmış küf tutan insanlıktan,
Böyle gelmiş böylede gider yaşamladan,
Sonumuzu hayreylesin bizi yaratan Mevlam,esselam!