İnsan ve Yalnızlık

Çaresizliğin vücut bulmuş hali yaşanan zaman
İnsan insana yabancı, hain ve unutkan
Herkes kendince bir peri masalı uydurmuş içinde
Öyle tutunmaya çalışıyor hayata
Yaşanan herşey sonuçtan ibaret sebebi ne olursa olsun
Boynuna ip boğazına düğüm atılmış umut ettiği ne varsa
Gün doğumuyla yeşeren herşey gün batımında toprağa veriliyor vefa bilmez avuçların terazisinde
Oysa belirgin bir sebebe bağlanabilirdi herşey adı konmamış karmaşık hayatın içinde
Malum yalnızlık zor mesele ve her babayiğidin harcı değildi pamuk ipliğiyle derin kuyulardan su çekmek,
Karanlık uzun bir geceyi sabaha düğümlemek
Öyle herkesin başedebileceği bir bela değildi
İnsan denen illetin yakasına yapışan kara lanetle yaşamak
Bu lanete alışmak
Yalnızlıktan daha zor ve merhametsizdi