Cani şehir! Sen ilhamımın katilisin
Ruhumun törpüsü işte bu aymazlığın
Arka sokakların ne de tenha ve ıssız
Derinlerinde sade müptezel çığlığı
Şehir ki insanı, insan ki şehri yutmuş
Serseri bir dokunuşla bu bütünleşmek
Ve kalabalıklar… Ardı sıra yalnızlık
Sessiz bakışlar, her köşe başını tutmuş
Kayıt Tarihi : 23.12.2010 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
23/12/2010 Ankara
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!