İnsan ve Şehir Şiiri - Yunus Emre Aykaç

Şehrin sessizliği gibi insanın yüzü
İçiyse fırtınalar kopan bir deniz
Savaş meydanı aklındakiler
Ruhu bir gökyüzünün çırpınışı
Aklında eski bir parçadan kalan şarkı
Sevinçleri hüzünleri saklıyor bedeninde
Nereye gittiğini bilmiyor
Yaşıyor hayatı gelişi güzel
Yürüyor aklındakiler susuncaya kadar
O yürüyor yol bitmiyor
Biraz nefes alsa aklında fırtınalar
Pişmanlıklar, keşkeler, hüzünler
Bir şehri sığdırıyor içine
Lambaları yanan evler, siren sesleri
Sokaktan gelen gaipten sesler
Bir köpek havlaması bir kedi sesi
Yahut avazı çıktığınca çalan kornalar
Sonra aklına geliyor yine sabah olacak
Yine bir güvercin gelecek pencereme
Gün ağaracak ben uyanacağım
O gün yeniden doğacağım