İnsan ve ömrü-1 Şiiri - Ömer Çetinkaya

Bir gün deyip geçmeyin,bir dakika önemli,
Boşa giden saniyen,önemlidir ne denli?

Bir dakikada on soluk,bir saate altıyüz,
Ömrün akıp gidiyor,yok önünde bir pürüz.

Bütün ömrün geçiyor,böylece gece gündüz,
Bu kadar ömrü yedik,vardır elde neyimiz?

Her soluğun hesabın,vermekle mükellefiz,
Her varda hatem'ini,görmekte mükellefiz.

Yaaa Rabb seni bilmemek,bilmiyorum nasıl şey?
Kendin bana bildirmen,hayatıma değer pey.

Bir günümüz böylece sıralarsak ne iyi,
Yatağımdan doğruldum,önce Bismillah deyi.

Daha şafak atmadan,Abdestimi alırım,
Soğuk sıcak demeden,hep camime gelirim.

Hocam huşuu içinde,YASİN'i okur iken,
Ne kadar mutlu oldum,anlamın düşünürken.

Bir beş derken camide,ikitane saf olduk,
Ezan kamet ve tekbir,Huzurda huzur bulduk.

Tesbihatla bitirdim,bir sabah Namazımı,
Allahım(cc) sen çok eyle,az olan sevabımı.

Bütün insanlar tatsın,seher vakti bu tadı,
Bu an başka bir alem,sabah Namazı adı.

Ekmek aldım bakkaldan,hazır idi soframız,
Kahvaltımızı yapıp.tamamladık dua mız.

İşimiz planlayıp,başladık çalışmaya,
Öğlenece çalışıp,kısmetimiz almaya.

Öğlen,ilkindin,akşam,farzları eda ettik,
Çalışarak Allaha(cc) fiili dua ettik...

15.02.1989