Insan ve ölüm Şiiri - Dinçer Dayı

Güneş batar.
Gün biter.
Gece gelir. Karanlık bir örtü gibi, şehrin üstüne örter.
her şeyi
Kapatır.
Bir Afet olur.
Hayat durur...
Bir kabus gibi çöker.
Ve...
Yaşam biter.
Hayat son bulur.
Azrail gelir.
Ölüm her şeye her yere hakim olur.

Unutulduğunu sansa da insan, her zorlu günde... Akla ilk yürekten sevilenler gelir.
Acaba? Nerede?
Yaşıyor mu?
Ne halde?
Ne yapıyor?
İbadet edenin Yüzünde nur.
Çalışanın aklında ilim.
Ahlaklı olanın beyninde dürüstlük.
İmanlı olanın kalbinde Allah, korkusu gitmiyor.
Çalışacağım, dürüst olacağım.
Sözü dilinden düşmüyor.
Yinede insan kolay kolay hayattan vaz geçmiyor.
Dinçer Dayı