İnsan Ve Misali Şiiri - Kemal Yazar

Şiir yazıyordum gece ışıkta, Hayallerimin kölesi olduğum, Karanlık kayboldu,güneş ufukta, İçimde serin bir karanlk buldum. Mana bulduğunuz derdim çok fazla, Ruhum kağıt oldu kalem ise nefsim, Benim içimdeki o büyük hırsla, Hırsımla azmim yalana teslim. Gözlerim artık bir demir balyoz, Baktıklarımın ruhunu yiyorum, Dağın tepesinde gümüş bir horoz, Horozdan misali bir ses duyuyorum. Gözlerim varya öyle bir vefa, Öyle bir vefaki ruhumu yemişler, İçimden bağırmışım,belki bin defa, Duymuş beni insan misali dervişler. Kemal Sayar