Bu bir şiir değil. Güncel Konuları paylaşmak istedim sizlerle.
Ne biçim insanlarız biz? Konu komşu, akraba nerede o eski günler? Ne yaşayana yakınlık, ne ölüye saygı. Neredeyiz biz, biz ne biçim insanlarız? Aynı apartmandan çıkan cenaze, nereden çıktı, hastamıydı, kazamı geçirdi yoksa yaşlı mı, genç mi? Kimmiş bilmiyoruz. Bir öğlen tatili eve gelen ben, şöyle bir şeyle karsılaştım;
Kapıda apartman yöneticisi,
- Cenaze var da onun için erken geldim - diyor. Kim demeye utandım ve onunla camiye gittim. Musalla taşında yatan, benim komşumdu. Kendimi öyle kötü hissettim ki, baş ucunda durdum;
- Selam ey komşum, ben ne biçim bir insanim ki, seni hiç tanımadım. Adını şimdi gördüm, kaç yaşındasın, hasta mıydın, kaç gün yattın ya da aylar yıllarca mı, ya da kaza filan mi geçirdin? Sen de beni tanımıyorsundur, şimdi geldim. Belki desinler, belki utandığım için ya da kim bilir çok üzüldüm. Evet evet çok üzüldüm ve kendimden iğrendim.
- Ne şimdi bu, günah mı çıkarıyorsun der gibi bakma öyle. Birazdan imam soracak
-nasıl bilirdiniz? hakkınızı helal edin.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
