İNSAN VE ISSIZLIĞI...
İnsanın sığındığı liman sular altında kalınca nasıl da ıssızlaşıyor.
Yeşili, alı, moru nasıl da karalar bağlıyor.
Ürkek bir serçe gibi gökyüzünde süzüle süzüle bitap düşse de,
Bir dala konmaya, bir ele sığınmaya korkar oluyor.
İnsan ümitle çıktığı yolda hayallerini batırınca,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta