İnsan ve İnsan Şiiri - Mehmet Postallı

İnsan insana kurt olur
Doğru dostuna yurt olur
İyi insan huzur verir;
Kötü içine dert olur

İnsana acımaz kartlar
Kapalı oynanır kartlar
Rengini hiç belli etmez;
Kuzu postundaki kurtlar

İncir diker ocağına
Kor bırakır kucağına
Her kişiye güven olmaz;
Çeker, düşürür ağına

Cambazlar her ipte oynar
Tanımadan canın kaynar
Öyle bir darbe vurur ki;
Devamlı yüreğin kanar

Her kişiye güven duyma
Her söze aldanıp, uyma
Dostun bir sırrını derse;
Çıkıp başkasına yayma

Komşu komşunun yakını
Bilir karanı, akını
Güvenilir değil ise;
Ölün yakını yakını

Dürüst olana can kurban
Her derdine olur derman
Şer ve çirkef olanları;
Allah göstermesin, aman!

Gül yürekli gönül açar
Dostça gülücükler saçar
Huysuzun görme yüzünü;
Ondan hayvanlar da kaçar

İyilerden kemlik gelmez
Kötülerden yüzün gülmez
Kırar, döker, çalar, çarpar;
Hatır, gönül nedir bilmez

Başa taçtır kıymet bilen
Seninle ağlayıp, gülen
Vefalı, sadık, samimi;
Hem sevip, hem de sevilen.

Mehmet Postallı / 2025