İnsan ve İhsan Şiiri - Kasım Kaplan

İnsan ihsana mazhar, Yaratan’dan bedelsiz,
Hakkın tek istediği, kulluğun gerekleri…
Sövene dilsiz gerek, kavga edene elsiz
İnsanlığın üstünde kubbenin direkleri…

Başkasının derdini, dert ederse bir insan,
Hususi dertlerini, alır Mevla’mız ondan.
Bildik, bilmedik yerden, ona edilir ihsan,
Verdiğinin kaç katı, gelir ona Mevla’dan.

Derse ki; benim derdim, zaten kendime yeter,
Bırakır dertleriyle, baş başa onu Allah.
Yardım etmezse eğer, olur daha da beter,
Neye gücü yeter ki, olur mu insan iflah.

İnsanları yücelten bıraktığı eserler,
Kendisinden sonrada, kapatmaz defterini.
Fakire, muhtaçlara, büyük yardım edenler,
Ferah yaşar dünya da unutur dertlerini.
Kasım KAPLAN