İnsan Ve Hayat Şiiri - Vedat Akdeniz

İNSAN VE HAYAT

Bazen olmadık anlarda efkârlanmalı insan
Düşünmeli bir sevdalıyı şiir tadında
Saklanmayan gözyaşı ile türküler söylenmeli
Bahçedeki gülleri utandırabilmeli kendinden
Ve ağlatabilmeli bir öyküyle yemlenen güvercinleri

Bazen hayatla vuruşmalı insan
Yenik savaşlarda önder olabilmeli
Yapabildiği tek uçurtmayı verebilmeli
yitik bir rüzgâra
Tanımadığı bir yolcuyla azığını paylaşabilmeli
Ve terk edilince prangalandığı aşkı tarafından
Duvarları yumruklamak yerine
Kaybetmeyi de öğrenmeli insan

Bazen kendisiyle konuşmalı insan
Bağırmalı, çağırmalı dertleşmeli yani
Sonra tarafsız davranıp kötü huylarını da
kabul edebilmeli
Bir bütün olabilmeli kişi her yönüyle
Keşfedebilmeli hayatın tüm güzelliklerini
Yedisinde de yetmişinde de güzele güzel demeli

Bazen hayata karışmalı insan
Yaşına aldırmadan bir çocukla oynayabilmeli
Bir teyzeyle sohbet edip ortak olmalı gözyaşına
Dahası bir cerenle suya inip vurulabilmeli
Sonra her sabah güneşle doğmalı yeryüzüne
Gülümsemeli sevdaya, umuda, acıya
Canlılara, yaşama gülümseyebilmeli insan….

15.09.2007
www.akdeniz.orgfree.com