İnsan, Hayat ve Ölüm Şiiri - Yüksel Türk

Her doğan bir bir, ölüme koşarken
Ölmeyi de, öğrenebilmeli insan
Diz çöküp, el etek, ayak öpmeden,
Onurlu bir ömür, sürmeli insan

Gelmedik dünyaya, sürekli yaşamaya
Kötülüğü seyredip, bekçilik yapmaya
Mağdurdan, mazlumdan yana durmaya
Kendine hakikat, yapmalı insan

Zulme ve zorbalığa, taraf olmadan
Boyun eğip, onursuzca hayat sürmeden
Canı örselemeden, vicdanı köreltmeden
Korkmadan da yaşamayı, bilmeli insan

Yaşamın anlamı, insandır insan
Ölenlerle ölmeyi, bilmeli insan
Kine bulaşmadan, kötülüğe alışmadan
Çekip gitmeyi de, bilmeli insan

Göçüp giderken, bu fani âlemden
Mezarlar kazarlar, en güzelinden
Tenin, toprağa kavuştuğu demden
Bırak, gönül huzuruyla, uyusun beden