Karalamalar 36 - İnsan Ve Dünya

İnsanoğlunun en büyük açmazı yetinmeyi bilmeyip açgözlü davranması ve bu eksikliği nedeniyle de dünyayı yaşanmaz hale getirmesidir.

Hâlbuki insan ihtirasına gem vurup elindekiyle yetinmeyi bilse, kanaat sahibi olsa, olumlu düşünebilse, biriktirmek yerine elinde olanı paylaşabilmeyi becerebilse ne kadar güzel olurdu değil mi?

Ama ne yazık ki insanoğlu nefsine karşı hep mağlup olduğundan bu temennilerin tersine davranıp dünyayı kendisine yaşanmaz bir yer haline getirmekte son derece başarılıdır.

“Dünya insana küçük geliyor,” düşüncesiyle hareket eden biri elbette ondan daha fazla pay kapmak uğruna eline geçirmiş olduğu fırsatları haksızlık yapmak için kullanır.

“Bu dünya herkese yeter,” diye düşünmek varken, paylaşarak doymak varken “hepsi benim” mantığıyla hayatı hem kendine hem de çevresine zehir etmek hangi mantıkla izah edilebilir?

Her insan bilir ki hiç kimse bu dünyadan göç ederken yanında hiç bir şey götüremeyecektir.

Götürebileceği tek şey hayattayken (iyi ya da kötü) yapıp ettiklerinin ona manevi olarak sağladıklarıdır. Bir tek bunlar onun o son yolculuğunda ona eşlik edeceklerdir.

“Ne ekersen onu biçersin,” denmiştir. Bu sebepten bu dünyada ne ektiysek öte dünyada karşımıza o çıkacak.

Hazır fırsat varken eldeki zamanı iyi değerlendirip hayrımıza kullanmak son tahlilde yine bizim iyiliğimize olur.

Haydi, o zaman şimdi tam zamanı./ 25.09.03