Mutlu mesut yaşarken dağlar ovalar bağlar
İnsan eli değdikçe gözyaşı döker ağlar…
İnsan bu güç mü yeter kazması baltası var
Kendi çıkarı için kanunu yasası var…
Dere ağlar suyuna, Selvi ağlar boyuna
Anlam veremez doğa, bunca haksız oyuna…
Acımaz asla insan ne kurduna kuşuna
Yalnız kendi var gibi düşmüş doğa peşine…
Bir küçücük virüsten kaçacak delik arar
Başka gezegen mi var, kaçsa nereye kadar…
Belki salgınlar ona köklü bir ders verecek
Ya da insan kendinin defterini dürecek.
18.05.2020… (Korona günleri)
Kayıt Tarihi : 21.5.2020 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!