İnsan ve Ağaç Şiiri - Zakir Kaya

İnsan toprakta ağaç gibi ağaç toprakta insan gibi
Tohum ekilir önce gizlenir bir zaman
Zamanla doğar toprakta ağaç insan gibi
Sevilen varlıktır ilgiyle davranılır bebek gibi
**********************

Yavaşça büyür boy verir
Rüzgarda salanır beşik de bebek gibi
Güneşle sarılır kundak gibi
Fırtınada sızlar susadıkça ağlar büzülür nazlı bebek gibi
*************************************

Şafağın çığin de alır nasibini su dan gece süt içen bebek gibi
Öğle nin ateşin de tedavi eder kendini anne şefkati almış gibi
Gece huzursuzdur karın ağrısı çeker ilgi isteyen bebek gibi
Güneşi arar annesin in memesini arar buldu mu özlemle çeker içine memeyi acıtır gibi
**********************************
Kış gelmeden kendisi döker yapraklarını
Kar borana taviz vermez karakterli insan gibi
Baharı bekler açılır heybetli başı dik yiğit gibi
Meyve verir renk katar güven verir gölge olur mert adam gibi
***********************************************
Zamanla yaşlanır beslediği yavruları kuşlardır böceklerdir kurtlarlardır
Saçları dökülür boynu bükülür içer den kemirilmiş bitirilmiş kanserli hasta gibi
Ağacı kurdu bitirir içten içe hain evlat gibi
Devrilir düşer parçalanır yakacak olur
******************************************
Bazen soba da aş pişir tir bazen şömine ye süs
Verdiği meyveleri yitirmiş verdiği gölge unutulmuştur çoktan
Yanarken alevi izlenir , dalıp gidilir ,biter ateşi, külü de savrulur, ölmüş insan gibi
Çınar olur ağacın bazısı da ulu olur bin yıl yaşar kurda kuşa söver gibi
Zakir Kaya