İnsan, Vatan, Onur!!! Şiiri - Deniz Salman

Kalü Bela’dan beri kendinin kurdu insan.
“Toprakta karınca, suda balık, havada kuş kadar” çoksun
Ve sonsuz zamandır kendi etinle doyuyorsun.
İşte bu ahval ve şerait içinde sen yedi düvelin ordularına
Baş eğdiriyorsun.
Onurla, namusla, dişle, tırnakla.
“ Geldikleri gibi giderler” diyor Önder’in.
Dut kurusu ve süpürge tohumu yediğin, yiyeceğin.
Çocukların heybede sırtta,
Cephanen bir yamalı bohça
Bir kutsal emanet
Kağnı arabasında.
Bir vapur geçer Karadeniz’den.
Halkı usulcacık okşar vapuru.
Bilir ki kurtuluştur gelen
Bilir ki bir gece vakti düşman dokunmamalı vapura
Sarar sarmalar bebesini sarar gibi kapkara sular bile.
Yıllardan bir yıl devletlerden bir devlet değil anlattığımız.
Adı belli, yılı belli
Savaşlardan yılgınlığı belli.
Bu son savaş olsun diyedir O’nun yola çıkışı.
Bu son savaş olsun diyedir O’nun sineyi millete dönüşü.
Bu son savaş olsun diyedir O’nun …
Yıllardan bir yıl devletlerden bir devlet değil anlattığımız.
Yıl 1919.
Mevsim ilkbahar.
İlkbahar mı kış? Kış mı ilkbahar?

En büyük karanlık insanın eliyle örmesidir ağı kendine.
Ve özgür iradesiyle vazgeçmesidir en büyük başarı
Karanlığın yok edici sarmalından
İşte bu yolda atıldı en büyük adım
Kıyafet kanunuyla bağnazlığı yıktım.
Anlaşmaktır insanla en büyük ibadet.
Silmektir savaşı yeryüzünden
Ama önce konuşabilmektir, yazabilmektir.
İşte verildi karar
Asıl dilinin harflerine döndün
Türkçedir senin dilin
Özünü kaybetmeden batıya döndün.

Şimdi sıra sende Türk Genci
Vazifeni biliyorsun
İstiklal ve cumhuriyet
Yürümelisin kanındaki kudretle
Kimse durduramamalı seni
Geçmişe güvenin, geleceğe inancın
Ağrı dağı gibi engin olmalı vatana inancın.
Manavgat gibi sarıp sarmalamalı dünyayı barış arzun.
Koş, koş, koş…
Yurtta barış dünyada barış sloganın.
Müspet ilim yol göstericin
Kimse durduramamalı seni
Dişinle, tırnağınla, kanınla
Ve dünyaya olan büyük sevdanla
Yol al özgür biçimde
Sen esir olamazsın
Sana vurulacak prangalar
Seni durduramaz
Hiçbir kuvvet seni bağlayamaz
Ancak sana bir nasihati var tarih babanın
Çıkarsan yolundan müspet ilimin
Yaya kalırsın, yalnız kalırsın,
Kanla beslendi toprağın
Bu son olsun, bu son diyedir haykırışımız.
Besle şimdi kendini bilimle
Bir daha takılamasın prangalar ellerine.
Yürü, yürü ki cehaletin üstüne.
Koş, koş, koş