İnsan vardır haya abidesidir,kutup yıldızı gibidir,
İnsan vardır her tarafı aydınlatan güneş gibidir,
İnsan vardır tuz gibi ekmek gibi su gibi hava gibidir,
İnsan vardır dağların doruğunda yazın sıcağında kar gibidir.
İnsan da vardır bataklık gibidir,her düşeni çırpındıkça batırır,
İnsan da vardır çirkinlik simgesidir insanı bıktıran leş gibidir,
İnsan da vardır hayvandan daha aşağıdır tezek dahi ondan iyidir,
İnsan da vardır yediği kaba pisleyendir,daima menfeatini düşünendir.
İnsan vardır ilaç gibidir her ona aihtiyaç duyulur,
İnsan vardır mevsimlerden bahar gibidir,
İnsan vardır asil insanların damarındaki kan gibidir,
İnsan vardır yokluğu insanı iştahtan keser,
İnsan da vardır insanlık ondan bizardır,
Bir çok insanı mezara sokan onları nazarıdır,
İnsan da vardır ruhtan bir türlü çıkmayan sıkıntıdır,
Şifa kabul etmez,kangren olmuş bir bedenin uzvudur.
İnsan da vardır suratından düşen bin parça olur,
Rengareng gül bahçelerinde gül yerine dikenleri derendir,
03/06/2005
Kayıt Tarihi : 3.2.2012 13:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!