Mevlâ’dan emanet koca âleme
Hoş bakmadan gezip tozuyor insan!
Bir de gark ediyor nâs’ı eleme
Mazlumları ezip geziyor insan!
Düşündün mü insan! İnsan ne demek!
Ünsiyyetle Hakk’a yakın ol demek
Âlemdeki amaç değildir yemek
Bir de uyarınca kızıyor insan!
Kendine gel kardeş, bu dünya fâni
Buraya gönderen çağırır seni
Ebedî değilsin burada yâni
Kendi kuyusunu kazıyor insan!
Dünyada her şeyin vardır hesabı
Hesapsız davranan geçer nisabı
Haddini aşanlar insan kasabı
Kibirle insanı eziyor insan!
Allah sevmez insanlığı üzeni
İflah etmez üretmeden gezeni
Denizde, karada doğal düzeni
Kendi elleriyle bozuyor insan!
Kendinden biliyor mal ve serveti
Tükenmez sanıyor elde kuvveti
Almıyor simâa Hakk’a daveti
Emanet mal ile azıyor insan!
Yetiştir kendini ilimle fen’le
Öğren âyetlerden, kulak ver dinle
Göçer bu dünyadan insan kefenle
Amelin Kitapta yazıyor insan!
Ecel şerbetini kullar içince
Karar defterleri gökte açınca
Ömür tükenince, beden göçünce
Geride kalanı üzüyor insan!
19.11.2023/İst.
Kayıt Tarihi : 21.11.2023 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!