İnsan Utanır Şiiri - Leyla Gülsüren

Allah’ım yardım et! Bizi bırakma nefsimize!
Hiç durmadan ağlamalı ya, yinede yetmez şu halimize!
Savaş koyduk adını ki yemeye az kaldı, insan eti
Yer yarılsa içine, girsek bile az kalır.
İnsan olan insanlığından utanır.

Bebekler kan revan içinde can! Çekişir
Bizim için ölüm, bir ekranlık seyir!
İnsanlığın çağ atlaması, olmuş dehşet! Aynası
Başımıza taşlar yağsa az kalır
İnsan olan insanlığından utanır.

Korkaklığın eski adı tarafsız kalmak
Ateş ciğere düşmeden ne mümkün! Yanmak
Kimi pay umar, kimi yapar taht kavgası
Yüzlerimiz yere değse az kalır.
İnsan olan insanlığından utanır.

Bize verdiğin Rahmet denizleri, kana boyandı!
Meleklerimiz vuruldu! Ahları arşa dayandı.
Bakmaya tahammül edemedik de! Katillere sabrımız vardı
Binlerce yıl tövbe etsek az kalır.
İnsan olan insanlığından utanır.

Masum avına çıkan katiller başıboş kalmış
Kardeşler gaflette, dünyanın zevkine dalmış
İblisler insan kılığında, insan kalan pek azmış
Ölüp ölüp dirilsek de! Az kalır.
İnsan olan insanlığından utanır

2013-03-11