İnsan Tanıdım Şiiri - Süleyman Balaban

İnsan tanıdım,
Herbirinin yüzleri,
Soğuk mu? soğuk!...
Havanın ayazından mı?
Yoksa acının, yada zalim poyrazın,
Yüze verdiği renkten mi?
Bir garip muammaydılar,
Dertleşmek istedim,
Çekindiler, korkmuşlardı,
Ne çare, bir anda kaçtılar,
Kırışmış, derinleşmişti,
Alın çizgileri,
Bir umudu bekler gibiydiler,
Hani becerseler,
Kıracaklardı içlerindeki,
Ağlamaklı zincirleri,
Gülmeyi bilmezlerdi,
Belkide zahir yaşamda,
Tebessüm bile etmemişlerdi,
Hayattı bu!...
Saçma ama,
Sanki iki ünlemli...
Bir bilinmeyendi,
İşte;
İnsanların yaşadıkları!...