Duygu Doktoru Şiiri - Önder Karaçay

Sabrımız yorulmaz bizim
Seveni zehir olsa yutarız
Sevmeyeni bal olsa atarız

Kadim bir kuraldır
Talip olmuşsan eğer sevdaya
Düşmüşsündür bir imtihana

Bir aynanın karşısında,
Birde sevdiğimiz ile hiç oluruz

Demlenirken
Beklersin
Sıra içmeye geldiğinde
İçemeden de gidersin

Gerçek hayat derslerini
Sahte insanlardan almayı kes
Yoksa yaşayarak tecrübe edersin

Geride kalırsan
İleri de yer alamazsın

İnsana dair ne varsa
İnsana uzakta

Senaryoyu okumadan rol kapıyorsan
Oyunun oyuncususun

Unutma doğruyu yanlış insanlardan öğrenirsin
Zulme sessiz, suskun ve durgun kalırsan
O kadar fazla duyarsın

Acılara dair bir türkü düşünce yüreğine
Yetmez sevdaya dair sözler ömrüme.

Karanlıktan çıkmayı karanlıkta öğrenirsin
Aydınlık emanettir mücadele beklemez senden
Aydınlığı sana getiren sen değilsin
Sana gelir, değerini bilmezsin

Aklı başında davranmak
Sonradan aklı başına gelmekten iyidir

Hayat dediğin iki gündür
Bir gün toprağın üstündesin, bir gün altında

Zehir parayla satılıyorken
Mutluluğu bedavaya ararsın

Aklımızda tutamayız diye
Yüzük taktık parmağımıza
Yüzüğe güvendik kopardık bağımızı

Yolumuz bize çıkıyor
Varacağımız bu gidişle birbirimize

Hayal edemediğin bir yerdeysen
Hayallerin gerçek olsun diye boşuna çırpınıp
Hayal edemediğinden de olmamalısın

Bağırma sözlerin yükselsin
Toprağı besleyen gök gürültüsü değil
Yağmurlardır bilesin

Bildiğin bir yerde bilmediğin bir halde
Bulursun her insanı
Bilmediğin bir yerde ne ararsın

Seçimlerin ile kaderinin imzasını atarsın
Sonra kaderinle geçinmeye bakarsın

Yaşıyla değil
Yaşadıklarıyla büyür insan

Başına her geleni başkalarına bağlama
Bağlayıp sonra da ağlama

Mücadele etmeden nefes alamıyorsan
Sen daha kendi nefsini yenmemişsin

Mantığı kısa olan
Artık sözü kaldırmaz

Harabe olmuş anılar
Ayrılık ve yalnızlık ayıklar

İçimizde olanlar,
İçimizde ölenler yüzünden

Vurmadıkça
Yıkılmaz duvarlar

Mevsimler adres değiştirmez
Hasret yatışmaz

Paslı bıçak taşıyanlar
Herkesi pis sanır

Nesneler değer kazandı
Değersizleşti insan

Eşyaları övenler
İnsanlığa sövenler

Su her zaman elinde hazır bulunsun
Ateş zaten içimizde

Hayatta acıdan başka paylaşılan bir şey yok
İnsanlar bir acıtmayı
Bir de acıyı paylaşmayı iyi bilirler

Hiç kimse yerinde durmaz
Ya felaketine doğru
Ya da varlığın için sana doğru yürürler

Seni seveni sevmediği zaman anlarsan

Gözyaşı neden aktığını bilmez
Yalnız göz bilir yaşını kimin için akıttığını

Büyük atışlar
Küçük atışların eseridir

Hayatta işi yapanlardan çok
İşten kendine pay çıkaranlar en büyük sorundur
Alın terinde rekabet yoktur

Her şeye yetişeyim derken
Çoğuna geç kalırsın

Muazzam aşklar aniden ortaya çıkmazlar
Uzun bir geçmişten
Derin manevi duygulardan beslenir

Önemli olan tanıdığın kişi sayısı değil
Taşıdığın kişi sayısıdır
Karakterine tek bir kişi sığdır

Zaman geçer
Sevmek biraz da körlük ister

Önder Karaçay