Anlaşılmak ister insan sevdiğinin gönlünde.
Konuşur toplayabildiği kelimelerle,
Bazen birkaç kelime, birkaç yarım cümle.
Zordur ifade etmek yüreğindeki sessizlikte.
Farkeder, tüm kelimeler tükenmek üzere.
Üzülür, anlattıkça daha çok dinlenmediğine.
Vazgeçer giderek artan bu şiddette.
Kaybolurlar, sözde bitmeyecek sevgide.
Kopar içinde fırtınalar insan susunca.
Zamanla unutulurlar, yaşanmışlıklarda.
Acı verir, uzaklaşan zihinlerde buluştukça.
Kaybolur her şey,insan susunca.
Kayıt Tarihi : 20.12.2017 18:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sair Yazar Adam](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/20/insan-susunca.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!